Javier pozik bizi da ASPACEk kudeaturiko etxean. Bertan, ASPACEko langilea den Elisaren laguntza eta talde osoaren babesa jasotzen duenez, ilusioak eta etorkizunerako proiektuak dituela onartzen du.
Javierrek ASPACErekin lotura du 4 urte zituenetik, eta proiektuarekin guztiz bat egiten du. Hala, bertan sustatzen den taldeko lanaren garrantzia azpimarratzearekin batera, pertsonek erakusten duten dibertsitatea goraipatzen du. Helburua, desgaitasuna "bizitza arrunta" eraman ahal izateko arazo ez izatea dela dio eta, ASPACEren laguntzarekin, berak lortu du.